Spiritualiteit en humor

Ik houd me samen met mijn tweelingziel Inge heel veel bezig met spiritualiteit. Meditatie maakt daar een deel van uit.

Wat ik wel heel vaak merk in spirituele kringen is, dat men wel heel erg serieus bezig is met deze zaken.
Binnen de spiritualiteit wordt Licht en Liefde gezien als de grootste kracht die in ons is. Verwoed doen we allerlei pogingen om zo snel mogelijk enige vorm van "verlichting" te bereiken.

Er is echter nog een ellement dat minstens zo krachtig is als de intentie van Licht en Liefde en dat is: Humor.

Wat zouden we zijn zonder humor? Waar zouden we dan staan? Licht, Liefde en Humor gaan samen, hand in hand. Humor werkt ontwapenend, het zet ons weer even op de grond en doet ons alles relatieren. Samen met humor, licht en liefde wordt je in balans gebracht. Niet voor niets wordt humor ook wel eens de taal der Engelen genoemd.

En dat humor en meditatie bijvoorbeeld heel goed samen kunnen gaan, dat kan je hier zien.

Spiegels en Weerstanden

Ken je de boeken en de verfilmingen van "The Secret" ? Ben je bekend met het feit dat de gedachte je werkelijkheid creëert?

Als je, zoals ik, besluit om via spiritualiteit je pad te vervolgen en je wilt daarin jezelf vinden en ontwikkelen, dan kom je vroeg of laat voor één van je ontelbare spiegels te staan.

Om te beginnen is er al de gedachte dat jij de bron bent van alles om je heen. Weet je, dat wat je dagelijks waarneemt, dagelijks ervaart en alles waar jij geloof aan hecht de resultaten zijn van alles wat je in het verleden ooit "bedacht"hebt?

Je zou eens een klein onderzoekje moeten starten eigenlijk. Ga eens rustig zitten en kijk om je heen. En als je dat dan gedaan hebt, kijk dan eens naar je innerlijk. Ga voor jezelf eens na, of alles wat je ziet, maar ook wat je niet ziet  niet door jou ergens in het verleden bedacht is. Je komt er al snel achter dat de situatie waarin jij je bevind wel degelijk overeenkomt met wat je diep van binnen gelooft te zijn.

Dit onderwerp alleen al zou mijn blog kunnen doen groeien zodat je een behoorlijke tijd nodig hebt om het allemaal te lezen. Dat echter wil ik op dit moment niet.

Neen, ik doe vanavond hetzelfde als wat ik je boven eigenlijk aanraadt.

Over mezelf dan:

Ik houd van mensen, ik ben graag hun gids en wordt ook geregeld zo gezien, alhoewel ik zelf toch ook nog als een kind ben, die net zoals ieder ander zoekt en hoopt op de hand die mij wordt gereikt met het doel om mij de Goddellijke liefde te laten voelen en mij de weg te wijzen die uiteindelijk tot innerlijke groei leidt en dus uiteindelijk tot de bron van alles, ons aller oorsprong: De Goddelijke bron, De grote Centrale Zon, zoals dat ook wel genoemd wordt.

Ik leef met een diep besef van het feit dat ik verantwoordelijk ben voor alles wat ik voortbreng. Ik besef dat ik alle verantwoordelijkheid draag voor alles wat zich dagdagelijks voordoet. Ik leef met een diep verlangen, zoals gezegd, om een lichtpuntje te zijn en ik probeer hierbij om alle spirituele waarden waar ik in geloof zo zuiver en eerlijk mogelijk te delen.

En toch....... toch is er iets dat continu verzet oproept bij anderen. Om de één of andere reden lijkt het zo te zijn dat juist vanuit mijn eerlijk verlangen om zuiver te zijn, de vragen die ik stel vaak worden gezien als storend, kritisch en ja, misschien zelfs neerbuigend.

Het vreemde is, dat, hoe meer ik mijn best doe om licht en liefde te sturen, des te meer weerstand ontvang ik en het lijkt dan alsof men in mij eerder de vijand ziet dan die liefdevolle ziel die op hun pad komt om hen die hand te reiken en mee te nemen, op weg naar een wereld die zo mooi is dat er geen aardse woorden voor zijn. 

Ik ben een spiegel voor hen, maar tegelijkertijd besef ik, dat zij ook een spiegel zijn voor mij. Indien ik op mijn pad tegenstand ontmoet, wat zegt dat dan over mijzelf? Weet je nog? Wij creëeren onze eigen werkelijkheid en dus trek ik ook hen aan die mij juist confronteren met iets dat ik nog niet in mezelf ontdekt lijk te hebben. Kan het zo zijn dat ik te hard van stapel loop in mijn passie om de essentie van spiritualiteit te delen met anderen? Waarheid? Mijn waarheid? Dé waarheid? Wat is waarheid?

Een hoge Meester die in een aards leven White Bull werd genoemd, een indiaan gaf reeds door dat waarheid al datgene is waar men bestaansrecht aan toekent. Er bestaat feitenlijk niet zoiets als DE waarheid en op basis van dit universele principe zouden wij, en dus ook ik, veel meer begrip moeten opbrengen voor de mening en ervaring oftewel het referentiekader van de ander.

Maar ik bedoel het toch goed als ik inga op iets wat ik hoor en daar mijn beeld tegenaan zet? Waarom ziet men dat als aanval? Waarom denk ik dat zij zich aangevallen voelen? Ook hier weer een spiegel voor mij.

Mijn God, wat zit het leven toch uitdagend in elkaar. Hoe meer ik besef dat er geen grenzen zijn an wat mogelijk is, des te meer komt er op mijn pad dat mij als het ware dwingt om in mezelf te schouwen en op te ruimen wat opgeruimd dient te worden.

Het beste is om inderdaad bij mezelf te beginnen alvorens de wereld te willen verbeteren. Wil ik dat men mijn licht en liefde kan voelen, dan zal ik eerst dat licht en die liefde moeten zijn. Om licht en liefde te zijn zal ik vooreerst moeten aanvaarden dat ik een Kind van God ben, een expressie van het Goddellijke, een bewuste keuze van de schepper om zich via mij te manifesteren zoals Hij zich ook in alles wat leeft manifesteert. Ik zal moeten leren om van dat Godskind te houden, lief te hebben, want enkel dan, wanneer ik in staat ben om mezelf onvoorwaardelijk te aanvaarden en lief te hebben, pas dan kan ik dat licht en die liefde zijn voor elk wezen dat leeft hier en in de sferen.

Het leven op aarde is een Godsgeschenk waarin wij in vrijheid mogen oefenen en mogen ontdekken wie we zijn, vanwaar wij komen en waar wij heen gaan.

Jan

Waarom dit Blog?

Lange tijd ben ik vooral actief geweest op onze hoofd-website.  Daar wordt veel gesproken over onze spirituele onderwerpen en over het onderwerp tweelingzielen.

Ik heb echter gemerkt dat er toch ook heel specifieke zaken zijn in mijn eigen persoonlijke leven die ik misschien zou willen beschrijven maar die eigenlijk niet op z'n plaats zijn op zo'n thema-gerichte website.

Mede geinspireerd op de blogs van mijn geliefde vrouw Inge als ook het blog van Petra Maartense heb ik dan ook besloten om mijn eigen blog, mijn eigen dagboek bij te gaan houden. En hoe simpeler kan het dan mijn blog gewoon: Jan Ceulemans  te noemen?

Wat wil ik op mijn blog kwijt?

Eigenlijk alles wat mezelf raakt, maar ook dat waarvan ik weet dat het anderen raakt of bezig houdt. Er zijn zoveel ontwikkelingen gaande in ons persoonlijke leven, maar ook maatschappelijk. Vaak worden er vragen over gesteld of ontstaan er heel mooie gesprekken over al deze thema's.

Laat dit blog een verrijking zijn voor al datgene dat ons ter harte gaat.